فراطبیعت‌باوریِ ترکیبی کاتینگهام و نقش آن در معناداری زندگی

نوشتار حاضر در صدد است تأثیر عوامل فراطبیعی در معناداری زندگی را بر اساس دیدگاه جان کاتینگهام تبیین نماید. در این راستا ابتدا رویکردهای سه­گانه­ی «طبیعت­گرایی، ناطبیعت­گرایی، فراطبیعت­گرایی» که ناظر به نظریه­های معنای زندگی (هدف، ارزش، کارکرد) هستند تبیین شده و سپس به نقد و بررسی دیدگاه کاتینگهام در باب معنای زندگی پرداخته می­شود. کاتینگهام خدا و جاودانگی روح را به عنوان دو عامل فراطبیعی در معنابخشی به زندگی لحاظ می­کند. وی «هنجارهای تغییرناپذیر اخلاقی» را درباره­ی عامل خدامحوری و استناد به مؤلفه­ی «موفقیّت» را درباره­ی جاودانگی روح به عنوان دو دلیل برای مبنای تأیید خویش قرار می­دهد. او در دلیلی که برای دیدگاه خدامحوری ارائه می­دهد به تبعیت از دیدگاه فراطبیعت­گرایی، نقش خدا را در معناداری، نه به صورت تشریعی و در قالب «امر و نهی الهی» محض، بلکه به صورت تکوینی و در قالب «قانون طبیعی» بیان می­کند. از این روی می­توان دیدگاه­های اختصاصی کاتینگهام در باب معنای زندگی را به قرار زیر معرفی نمود: الف) تفسیر معنا به «هدفِ ارزشمند»، ب) بهره­گیری از نظریه­ی قانون طبیعی برای معنادار کردن زندگی، ج)پذیرش فراطبیعت­باوریِ ترکیبی.